AŞKIN DÜŞTÜĞÜ YER YANGIN 

Aşklara vurur bülbülüm, yuvalandı 
gülüşün can sıcaklığım üşüdüğümde, 
soluğumuz ateş 
savur küllerimi. 




Fısıltılar kulağımda, 
lodos ıslıkları 
yağmurlarda sevgi buluşmaları 
aşkın düştüğü yer,
yangın 
yalnızca nefesin dindirebilir volkanımı 
rüzgarın yarama süründüğüm merhem.




Bil ki derin kuyularında hasretimin suyu sensin 
ve nasılsan öylece gel salınışınla 
ırmakların sesiyle serenatlar dökülsün kulağıma 
gözlerinin içinde bir tutam yıldız kalayım. 




Tutsak bir rüzgarım, 
fırtınalarda çırpınan ışık, 
karlı dağlarda uzak bir ses, 
bir anıyım şimdi bu uzak kentte, 
kuşların göçtüğü mevsimlere benziyor yüzüm, 
ömrümün bütün meyvelerini silkeledi yaşam. 




Bin acıyı sırtıma vurdum, 
saçlarıma karanfil eken yıldızlardan, 
sahipsiz mezarlıklar ülkesinde,
çıplak dolaşıyorum,
içinden kırılmış bir gölge, 
başka hangi duvara yaslanılır aşktan öte 
ve nasıl dayanır acılar 
sevinçler yoksa? 




Utangaç yıldızım yaslı gelinim,
sorma beni 
baktığım her pencerede doğulu ezikliğim 
yurdundan kovulmuş bir şairim
bu aşkla türküler tutuşur içimde. 




Şimdi uzak kentte ateş ile közlenip 
çoğalan yalnızlıklarla yeryüzüne dağılıyor yüreğim.
Zemherinin ortasında kanatları üşümüş serçe
nereye uçsun, bir umut yoksa kanadında? 




Bende başlasın bu ateş, sende bitsin 
aşktan öte ne varsa yüreğime savur gitsin 
gecelerin uzun kirpiklerine yalnızlığım. 




Gün ışığıyla işledim bir çiçeği, 
koparıp göğsümün üstüne bastırıyorum her akşam 
dindirsin diye yüreğimdeki özlemi
aklıma düşerken ülkem... 


Yusuf UYGAR

Kasım 2004