KUR'AN-I KERİM
Bu kitab'dır: Her insana için dışın öğreten;
Gökte, yerde, tende, canda bir Yaradan sezdiren
Bu çobandır: Kavalını koyunlara dinleten;
Sürüleri akar sular kıyısında gezdiren!...(*)



Bu kitâbdır her kişiye benlik veren, yol açan;
İnsanlığın sergisine armağanlar asdırtan,(*)
Bu çerağdır obalara, konaklara nur saçan,
Bir köylünün işlerini tarihlere bastırtan!...



Bu kitâbdır yürekleri iyilikle besleyen
''İl-bağna girme!'' diyen, dost yarasın bağlatan.
Bu anadır her öksüze ''yavrum'' diye sesleyen,
Nice canlar kardeş eden, birbirüyçün ağlatan!...



Bu kitâbdır akıllara her bir şeyi sordurtan,*
''Düşün, sonra inan!'' diyen, doğru yollar gösteren,
Bu bilgidir ululuğun yapıların kurdurtan,
Çıplak dağlar yeşilleten, viran köyler şenleten!...



Ey kardaşlar! Şu küçücük armağanım atmayın;
Bir goncadır: Muhammed'in gül bağından derildi.
Sakın, bunu yapma-çiçek demetine katmayın,
Bu şey size özünüzü açmak için verildi!...

Mehmet Emin Yurdakul
(1869 -1944 )



Adıyaman Üniversitesi, Sosyal Bilimler 
Enstitüsü  Dergisi, Aralık 2011, Sayı 7




(*) Kaynaktaki eksik / yanlış olan yerleri Osmanlı Türkçesi kitabından okuyarak düzeltilmesini sağlayan sevgili Dilşad Kaya'ya çok teşekkürler.