Bir şimşek 
çakar gibi ayrıldı yürekten 
kayboldu, fakat 
uluorta asılı kaldı 
ödünsüz yaşamanın merhemi... 




(Salarken insan 
kendini sevdanın sorgusuna 
bakışa bin göz yüklüyor.) 




Ne söyleyebilirim şimdi 
- dinle sevgilinin esişini 
gel de sen 
sevmenin özlemini düşün - 
demekten başka? 




Ve sürüyor mahpusluk; 
aşınmış kehribar, 
bitmez tükenmez 
gece yarısı ictimaları 
onun yokluğuyla başlıyorsa 
voltan; 
marifetli bir mevsimle 
o patikayı değiştir.. 




Sonsuzluk bildiğin şey 
onun gelmeyişi 
ve zelzele ile 
ayrılığın 
bir bayrak gibi dalgalanışı... 


Veysel TOPRAK