ASYA IPISLAK...

Ah be deniz..
ah be deniz..
ne çok sevmiştim seni,
kumunu, güneşini,
yunusunu, istiridyeni,
ne çok..
ah be deniz..



Öyle tutkundum ki sana;
uğruna şiirler yazmış,
türküler yakmıştım…
her şeyi sende bulmuş, 
ilk aşkı sende tatmıştım...



O güne kadar
sen hep can verir, 
hayat verirdin 
seni ana bilir, yar bilir
sere serpe kucağına serilirdim



Dosttun, sevgiliydin
en ateşli sevdaların yaşandığı
bir güzel düştün sen..
Balıklarıyla, martılarıyla
bir şarkı, bir roman
yakamozlarda parıldayan
muhteşem bir gülüştün sen..



Ah be deniz..
ah be deniz..
ne çok severdim seni..



Bir gün,
dindirmek için kasırga kesilmiş öfkeni, 
binlerce millik,
en çılgın, 
en vahşi tsunamileri,
üstüme salıp,
apansız sobeledin beni,
dalga dalga kusup, 
bütün isyanını kıyılara,
ıslak ölümlerle doldurdun heybeni..



Ölüm arzusuyla köpürüp kabaran
kudurmuş katil dalgaların
içimdeki deniz fenerlerini
bir bir söndürdü
hunharca yağmalayıp 
ölüm öpücüğü kondurduğu
o cennet sahilleri
Nuh tufanından beter etti
yüz binlercesinin kefensiz yattığı 
çamurdan mezarlıklara döndürdü..



Vurgun yedi milyonlar,
katran karası, 
çamur deryası 
lapa lapa ölüm yüklü 
azgın nehirlerde
acılı analar, 
boynu bükük öksüz-yetimler kaldı
yerle bir olmuş 
ıslak şehirlerde..



Ocaklar söndü,
Asya harabeye döndü.. 



Nice düşleri, 
umutları boğup,
yıkarak kumdan kalelerini, 
alıp götürdün 
kovasını küreğini çocukların
ölüm şerbetiyle
doldurdun köpük köpük 
o minnacık yüreğini çocukların.. 



Oysa
katledip 
anaforunda 
yuttuğun
binlerce çocuğun sevecen gözleri 
senin gibi mavi,
hayalleri kumdan bir evdi
sen dalga dalga köpürdükçe
onlar seni 
pamuk şekeri sanıp 
çoooook,
çok sevdi
a deniz..



Kumsalda ağlaşan
çakıl taşları,
söyleyin,
kim öptü beni?
Neden bu kadar ıslak dudaklarım?
Ağzımdaki küflü su tadı nedir?
Niçin bu kadar ağır göz kapaklarım?
Her yanım sızı,
sırça fanus gibi,
tuzla buz olmuşum ben, 
cansız gövdelerin yüzdüğü 
vahşi bir deniz çalkalanır yüreğimde,
Artık bir yudum deniz bile istemem.
Bakma gözlerime öyle 
masum masum deniz ..
Çek git başımdan 
kabuslarımda
buram buram acısın sen.



Keşke Tanrım ölü bir balığa döndürseydi 
beni 
yaşamasaydım, 
görmeseydim 
başımıza yağdırdığın bunca laneti
doyamadan ölenlerin
öksüzlerin-yetimlerin 
ahı tutsun seni
affedemem bu ihaneti 
küstüm sana 
fırlattığım her taşı 
ver geri..



Bilmiyorum..
İsyanımı yenebilir miyim,
seni yeniden sevebilir miyim,
tutunabilir miyim dalgalarına,
yatabilir miyim
kanla yıkanmış kumsallarına,
binebilir miyim yolcu vapurlarına, 
bilmiyorum..



ah be deniz..
ah be deniz..
ne çok severdim seni,
kahpe deniz..



Bilmem..
Belki de suçlu 
sen değil,
bizleriz...

TAHSİN ÖZMEN

Aralık, 2004