YALNIZ ÇATISINDA ÇALIYORUM KEMANIMI

- Serpil'ciğime ithaf -

Keşke! 
Damdaki kemancı olsaydım; 
Dans edip çalsaydım kemanım elimde. 
Ama dinleyecek hiç dostum yok 
Mahşeri kalabalıkların orta yerinde. 
Yalnızlık çatısında 
Çalıyorum kemanımı.. 
Saklambaç mı oynuyoruz ne? 
Sırtı dönük herkesin, 
Kimsecikler yok, 
Gizlenmiş bir yerlerde. 



Çözemediğim bir burukluk yaşıyorum; 
Sonsuzluğa giden 
Hayatın tozpembeliğinde. 
Yitiriyorum kendimi 
Çığlıklar içinde 
Donuk milyonların benliğinde.. 
Kayboluyorum ve 
Korkuyorum..
Korkuyorum ve kayboluyorum, 
Zamanın derinliğinde.. 



Kayboldum! 
Göklerin yükü omzumda.. 
Kayboldum yakın bir geçmişte. 
Acaba beni 
Çerçevelenmiş bir ilan mı 
Unutulmuş sayfaların birinde? 
Yoksa satırlarına gizlemiş 
Bir şair mi arıyor şiirinde? 



İnsin perdeler! 
Sönsün güneş! 
Ebedi uykuya dalayım. 
Uyandığımda; 
Ya bir kemanda doğup, 
Ruhlara dolayım. 
Ya da bir tohumda saklanıp, 
İnsan olayım. 
Gözbebeklerine gireyim… 
Göreyim kendimi, 
Göreyim insanlığı. 
Yoksa istemiyorum! 
Ne denizde yakamoz olmayı,
Ne karanlıkta yıldız, 
Ne de mahşeri kalabalıklarda yalnız...

TAHSİN ÖZMEN

1996