YOK ARTIK BENDE

Artık sevemiyor oldum Ya nankör sevdalar kuruttu içimi Ya da umut terk etti beni Kesilmiyor artık ayaklarım yerden İstemesem de sağlam basar oldum Savurmuyorum yaşama kendimi Kaybolmuyorum bir çift bakışta Bir tatlı gülümsemeye tav olmuyorum Kapatmışım tüm kapılarımı sanki O aşk denen büyüye Masal ülkelerine de gidemez oldum Düş te kuramıyorum Renkli değil artık hayallerim Kaybettim çocuk masumiyetimi Bahar kıpırdatmaz oldu gönlümü Şiir bile yazamaz oldum Umarsızca koşarsın ya yağmurun altında Bir çiçeğe dalarsın, bir gülü koklarsın Sonsuz maviliğe bakarsın Dopdolusundur yaşamla Bağırırsın yeni güne selam diye Günaydın dersin duraktakilere Cüzdanında taşıdığın bir resim vardır hep Postacı hep sana gelecektir Her çalan telefon senindir Bir bakarsın dünya durmuştur sanki Ilık bişey akar ya tüm vucuduna Nefesin gibidir, o varsa varsındır Hani aşk derler ya adına Aşık bu kız sevdalanmış Ondan bu mutlu hal derler ya İşte kaybettim ben bunları Ya senle giden gemide bıraktım Ya da umut terk etti beni … Şengül GÜNEŞ

Ekim ..

 




ŞİİR PARKI