YANKISIZ ŞİİRLER Gökyüzü açık da olsa kapalı da
İnsan sevmedikçe onu göremez.
P. Eluard
DOKUNUR MUYUM...
Dönsem geriye birgün geçerek kendimi
Kendimi, seni ve bir ömrün
Unutuşlarla örtülü uzak yollarını
Bir akşam sularda bulur muyum yankını..
Ağaçlar gölgeler içinde bir park eskisinde
Elenirken güneş üstüme inceden
Uzansam-rüzgâra takılmış bulutuna
Dokunur muyum?..
YÜZÜ YAĞMURA GÖMÜLÜ DÜŞÜM
Duruşun bir ayrılık resmi çiziyor
Akşamın incelen sularına
Susuşun yıkıyor beni en zayıf yerimden
Bilmez miyim içindeki kederi
Yüzü yağmura gömülü düşüm
Böyle buğulu camlarda dalgın
Gözlerin iklimini yitirmiş iki bulut
Bulanıp durur bir uzak rüzgarla
Aykırı mevsimler içinde
Saçların saklar omuzlarındaki yükü
Dönsen ve öpsem incitmeden
Alnının gücenik ülkesini
Benim ömrümsün sen, onurum, geleceğim..
Gitmek hangi acıyı onarır ki
Bilmez misin çare değil üzüntü.
TUTUŞMAK ÜZERE YENİDEN
Sızıyor sessizce kendi derinine
Çıkışını bulamayan sular.
İnsan aynı türküyü aynı içtenlikle
Söyleyemiyor ki uzun zaman
Böyle karşılıksız yankısız
Değişiyor usul usul eski duygular.
Biliyor musun, kalbim artık
Bir kuş gibi çırpınarak pencere önlerinde
Titrek kanatlarıyla umudun
Düşmüyor bekleyişin hayal camlarına
Gelmene yakın saatlerde.
Hayat dolduruyor her boşluğu kendince
Bir başka başlangıçla
Tutuşmak üzere yeniden
Pembe üflemeleriyle bir ince soluğun
Soğuyor acılar bile...
Şükrü Erbaş
( 1953 - )
Yarın, Haziran 85, S. 27
|