KIŞ AKŞAMI
  
Göğü dumanla kaplıyor fırtına,
Karları döndürüp savurarak;
Kâh uluyarak canavar gibi,
Kâh çocuk gibi ağlayarak;
Bazen üstünde köhne damın
Ansızın samanları hışırdatıyor,
Bazen geç kalmış bir yolcu gibi
Penceremizi tıkırdatıyor.



Eski, harap kulübemiz
Hüzünlü ve karanlık.
Kadıncığım, ne oldu sana,
Konuşmaz oldun artık?
Fırtınanın ulumasıyla
Yaşlı dost, bitkin mi düştün?
Uyukluyor musun yoksa
Vızıltısında kirmeninin?



İçelim gel, can yoldaşı
Benim yoksul gençliğimin,
İçelim tasadan; nerde maşrapa?
Gönüller şenlensin.
Söyle türküsünü, deniz kıyısında
Sessizce yaşayan isketenin;
Söyle türküsünü, kuşluk vakti
Suya giden dilberin.



Göğü dumanla kaplıyor fırtına,
Karları döndürüp savurarak;
Kâh uluyor canavar gibi,
Kâh çocuk gibi ağlayarak.
İçelim gel, can yoldaşı
Benim yoksul gençliğimin,
İçelim tasadan; nerde maşrapa?
Gönüller şenlensin.

1825

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin 
( 1799 - 1837 )



( Rusya ) 


Çeviri: Ataol Behramoğlu



Seviyordum Sizi, Seçme Şiirler, S.  77-78