>br>
UZAKLARA
  
Uzun bir ömür boyunca
Yıllar, mazinin eşiğinden
Yüzüme parça parça
Solgun ışıklar serpiyor.
Sıkılıyorum, öyle ki içimden bir ses:
— Al başını git, diyor,
Uzaklara, uzaklara, uzaklara!



Bir ölünün vücuda dikiliyor döşeğinden:
Anam mı, babam mı, kardeşim mi?
Bir nefes geçiyor, soğuk bir nefes!
Nerede, ah nerede beni götürecek gemi
Uzaklara, uzaklara, uzaklara!
 


Sürükleniyorıım ölülerimin peşinden.
Onlar sonsuz gecelerde yüzüyorlar,
Ben çöküyorum topraklara.
Arkamda bu toprakların kokusu,
Üstümde titreşen yıldızların korkusu,
Razıyım başımı alıp gideyim
Uzaklara, uzaklara, uzaklara! 

 Halit Fahri Ozansoy
( 1891 - 1971 )





Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi
Haziran 1956, S: 57, S. 556