Sana olan sevgimi
Kalbimin büyüttüğü çocuğa sor.
O çocuk şimdi öksüz,
O çocuk şimdi kimsesiz,
O çocuk şimdi sensiz.
O çocuk sensizliğin ağlamalarını gördü
O çocuk sensizliğin götürdüklerini gördü
O çocuk sensizliğin soğukluğunu gördü
O çocuk sensizliğin çırpınışlarını gördü
Ve O çocuk sensizliğin
Ölüme olan kardeşliğini gördü.
Gördün mü bir çocuğun gözüyle dünyayı
Ya da hissettin mi bakışlarındaki sıcaklığı?
Farkettin mi şarkılarındaki saflığı
Ya da duydun mu sevgi çığlıklarını?
Artık o çocuk uçurumun kenarında yaşıyor
Hayata ve hayatın getirdiklerine küsmüş
hiçbirşey istemiyor artık
Çünki o da biliyor
Sevgi bir kere girdi mi tatlı cana
Ölüm bile bunun yanında fısıltı kalıyor.
Şimdi o çocuk bana isyan ediyor,
niye mi?
Benim hayatım toz pembe olmalı diyor
Ama alabildiğine karanlık.
Ben gülüp oynamalıyım diyor
Ama ağlayıp sızlamaktayım.
Ben sevip sevilmeliyim diyor
Ama ne sevenim var ne de kendimi sevmekteyim
Ve ben yaşamalıyım diyor.
Ama ne için yaşayacağını kendisi bile bilmiyor
Söyle şimdi ben o çocuğa ne derim,
Neyle teselli ederim?
Artık o çocuğu bir şekerle kandıramazsın,
Artık o çocuğu bir buseyle avutamazsın,
Artık o çocuğa bir laf anlatamazsın,
Söyle şimdi ben o çocuğa ne derim...
