ANAMA 

Dokuz ay koynunda gezdirdi beni
Ne cefalar çekti ne etti anam
Acı tatlı zahmetime katlandı
Uçurdu yuvadan yürüttü anam.



Anaların hakkı kolay ödenmez,
Analara ne yakışmaz ne denmez
Kan uykudan gece kalkar gücenmez
Emzirdi salladı uyuttu anam.



Doğurmuştu beni Sivas ilinde
Sivralan Köyünde tarla yolunda
Azığı sırtında orak belinde,
Taşlı tarlalarda avuttu anam.



Ben yürürdüm anam bakar gülerdi
Huysuzluk edersem, kalkar döverdi
Hemen kucaklardı, okşar, severdi
Çirkin huylarımı soyuttu anam.



Çocuğudum anam bana ders verdi
Okumamı çalışmamı öngördü
Milletine bağlı ol da dur derdi
Vatan sevgisini giyitti anam.



Tükenmez borcum var anama benim
Onun varlığından oldu bedenim
Kimi köylü kızı kimisi hanım
Tâ ezel tarihte kayıtlı anam.



Veysel der kopar mı analar bağı
Analar doğurmuş ağayı, beyi..
İşte budur sözlerimin gerçeği
Okuttu, öğretti, büyüttü anam.

AŞIK VEYSEL ŞATIROĞLU


Âşık Veysel, Türk Büyükleri Dizisi: 123, S. 167