ANAMA AĞIT

Anacığım, ah anacığım
Artık çok uzaktasın
Seslenir alamam sesini
Göklerin ucundasın
Uyurum, yatağımın başında
Uyanır dilimin ucundasın
Anacığım, ah anacığım,
Gözlerimin yaşındasın.



Yoktu senin sevginden büyüğü
Yoktu elinden daha sıcağı
Gözlerin aşkla bakışırdı
Sendin gönlümün yeri göğü
Anam insanın meleğiydi
Anam Tanrının sevdiği
Anacığım, ah anacığım,
Sendin büyükler büyüğü. 



Gurbete çıksam peşimden gelirdin
Sılaya dönsem sevinçten ölürdün
Gülüşün gerçekti, gözyaşın gerçek
Kimseler ağlamaz sen ağlardın
Yoktu dilinden tatlısı
Yoktu sesinden güzeli
Bilmemiş anadan gayrısı
Senin konuştuğun o mutlu dili
Anacığım, ah anacığım,
İyiler iyisi, güzeller güzeli.



Göçüp gitmişsin garipçe garipçe
Bir öpemeden güzel yüzünü
Dinmezdi gözyaşın dinmiş bir gece
Tutmuşsun içinde nefesini
Buymuş bilmedim alınyazını
Gurbette yitirdim izini
Kanadın kırılıp toprağa değince
Ta can evimde duydum acını. 
Anacığım, ah anacığım,
Bir öpemedim güzel yüzünü.



Şimdi ne yoğum ne varım
Ana, ana diye ağlarım
Yitirdim seni, duyamam sesini
Canımda adını söylerim
Isıtır soluğun soluğumu
Elini elimde bilirim
Ah anacığım, ah biriciğim,
Kimseye yanmam sana yanarım.

Aralık 1956

SELÂHATTİN BATU


Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi
Mayıs 1957, S: 68, S. 430-431