ANNE 

İlk kundağın 
Ben oldum, yavrum; 
İlk oyuncağın 
Ben oldum! 



Acı nedir 
Tatlı nedir, bilmezdin 
Dilin damağın 
Ben oldum!



Elinin ermediği,
Dilinin dönmediği 
Çağlarda, yavrum 
Kolun, kanadın 
Ben oldum, 
Dilin dudağın 
Ben oldum!



Belki kıskanırlar diye 
Gördüklerini, 
Sakladım, gözlerden 
Gülücüklerini..
Tülün duvağın 
Ben oldum! 



Artık isterlerse, adımı 
Söylemesinler bana 
'Onun Annesi' diyorlar.. 
Bu yeter sevgilim, bu yeter bana! 



Bir dediğini iki 
Etmiyeyim diye öyle çırpındım ki 
Ve seni öyle sevdim, sana 
O kadar ısındım ki:


 
Usanmadım, yorulmadım, çekinmedim...


 
Gün oldu kırdın,
İncinmedim; 
Ilk oyuncağın 
Ben oldum, yavrum 
Son oyuncağın 
Ben oldum..



Layık değildim, 
Layık görmediler;
Annen oldum, yavrum, 
Annen oldum!

ARİF NİHAT ASYA

Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi
Ocak 2008, S: 673, S. 41-42