ANNE 

Var mı onun gibisi, var mı söyle!
Uyursun, başucunda o bekler.
Üşürsün, üstünü örter vefalım.
Hastalansan o hastalanır sanki
Seninle ağlar, seninle güler..



Var mı onun gibisi, var mı söyle!
Senden ne mal ister, ne mülk
Arada bir hatırlasan yeter
Dünyaları verirsin ona , ANNEN'e
Unutmaz da bir çiçekle gidersen..



Var mı onun gibisi, var mı söyle!
Taşır seni dokuz ay, karnı burnunda
Geceleri bölünür, uykusuz kalır
Yıllar yılları kovalar zamansız
Saçlarına aklar düşer vefalımın
Var mı onun gibisi, var mı söyle!...

ALİ HAKAN DÜZ

Türk Dili Edebiyat Dergisi, May-98, 557. sayı 443. sayfa