AŞK RESMİGEÇİTİ (*)
Birincisi o incecik, o dal gibi kız.
Şimdi galiba bir tüccar karısı.
Ne kadar şişmanlamıştır kimbilir.
Ama yine de görmeyi çok isterim,
Kolay mı? ilk gözağrısı.
İkincisi Münevver Abla, benden büyük
Yazıp yazıp bahçesine attığım mektupları
Gülmekten katılırdı, okudukça.
Bense bugünmüş gibi utanırım
O mektupları hatırladıkça.
………………… çıkar
………………. dururduk mahallede
……………………. halde
…….. adlarımız yan yana yazılırdı duvarlara
………………… yangın yerlerinde.
Dördüncüsü azgın bir kadın,
Açık saçık şeyler anlatırdı bana.
Bir gün de önümde soyunuverdi
Yıllar geçti aradan, unutamadım,
Kaç defa rüyama girdi.
Beşinciyi geçip altıncıya geldim
Onun adı da Nurünnisa.
Ah güzelim
Ah esmerim
Ah
Canımın içi Nurünnisa.
Yedincisi Aliye, kibar bir kadın
Ama ben pek varamadım tadına,
Bütün kibar kadınlar gibi,
Küpe fiyatına, kürk fiyatına.
Sekizinci de o bokun soyu:
Sen elin karısında namus ara,
Kendinde arandı mı, küplere bin.
Üstelik.....
Yalanın düzenin bini bir para.
Ayten'di dokuzuncunun adı,
İş başında şunun bunun esiri,
Ama bardan çıktı mı,
Kiminle isterse onunla yatar.
Onuncusu akıllı çıktı
... gitti ...
Ama haksız da değildi hani,
Sevişmek zenginlerin harcıymış
İşsizlerin harcıymış.
İki gönül bir olunca
Samanlık seyranmış ama,
İki çıplak da olsa olsa
Bir hamama yakışırmış.
İşine bağlı bir kadındı on birinci
Hoş, olmasın da ne yapsın,
Bir zalimin yanında gündelikçi;
... leksandra.
Geceleri odama gelir,
Sabahlara kadar kalır
Konyak içer, sarhoş olur,
Sabahı da, işbaşı yapardı şafakla.
Gelelim sonuncuya.
Hiçbirine bağlanmadım.
Ona bağlandığım kadar
Sade kadın değil, insan.
Ne kibarlık budalası,
Ne malda mülkte gözü var.
Eşit olsak der,
Hür olsak der.
İnsanları sevmesini bilir
Yaşamayı sevdiği kadar.
(Son Yaprak, 1.2.1951)
Orhan Veli Kanık ( 1914 - 1950 )
(*) Şairin el yazısıyla yazdığı ve diş fırçasını sardığı bir kağıtta bulunan, yer yer
okunamayan bu şiir, sonradan Varlık Yayınları'nca Bütün Şiirleri'ne alınırken bazı boşlukları doldurulmuş, ama bu arada akla yakın görünmeyen birtakım değişiklikler de yapılmıştır.
|
Orhan Veli, Bütün Şiirleri, Sayfa 144-146
Bu şiiri sesli izlemek için tıklayınız.
|