BEN BİR ÖĞRETMENİM

Ben bir öğretmenim, vatanımın bir köşesinde. 
Ellerimde yüzlerce fidan, yüzlerce çiçek, 
Her biri bir başka dünya, her biri bambaşka gelecek. 
Kiminin yüzünde pırıl pırıl bir gülücük,
Kiminin yaşına yakışmayan bir hüzün. 

 
 
Kimse bilmez ki, Sibel neden konuşmaz. 
Adını bile söylemez çoğu zaman, 
Mahzundur gözleri, ha ağladı ha ağlayacak, 
Ne defteri vardır, ne kitabı,
Umutlarının ve hayallerinin olmadığı gibi. 
Ama ben bilirim çiğdem saçlı kızımın hüznünü, 
Bilirim şefkat görmesi gereken yaşında çektiği acıyı. 
Yanar yüreğim içten içe, 
Ve bilirim ki; 
Özneyi, yüklemi bilmez Sibel, ancak 
İyi bilir çamaşır yıkamayı, su taşımayı yalınayak. 

 
 
Kimse bilmez belki, Mustafa neden bu kadar hırçın 
Hayatla, insanlarla, okulla neden kavgalı? 
Neden derse girmez de uyur kalır boş sınıflarda? 
Neden kömür gözleri sevmemeye yeminlidir yaşamı? 
Ama ben bilirim delişmen oğlumun derdini. 
Bilirim okşanması gereken başının gece uykusu görmediğini. 

 
 
Ödev yapması gereken zamanını, 
Babasının içki parasını çıkartmak için harcadığını. 
Bundandır gönül kırgınlığı, 
Bundandır hayata kızgınlığı, 
Bundandır bir defterinin bile olmayışı. 

 
 
Engellidir Aykut’um 
Kolay okuyamaz, yazamaz, konuşamaz. 
Üzülür, ağlar kimi zaman özrüne, anlaşılmayışına. 
Ağlama sen gül yüzlüm, 
Eli, ayağı değil; 
Düşüncesi özürlü olanadır sözüm. 

 
 
Ben bir öğretmenim, yurdumun bir köşesinde. 
Ellerimde yüzlerce fidan, yüzlerce çiçek… 
Her biri bir başka dünya, her biri bir başka gelecek. 

 
 
Sibeller, Mustafalar, Aykutlar 
Hepsi benim yavrum, hepsi gönül bahçemin gülü. 
Gönül bahçemden hep birlikte girin, 
Sizin için açılmış sevgi güllerini demet demet derin! 


Derya AKGÜN
Cumhuriyet İlköğretim Okulu
Türkçe Öğretmeni

 


      * Bu şiir yaşından önce büyümek zorunda kalmış tüm çocuklarımıza
 ve onlara gönül bahçesini sonuna dek açan öğretmenlerimize
 ithaf edilmiştir.