TİMBUKTU

                  
Oysa ki geceyi gündüze
çeviren esintiydi gülüşündeki parıltı.
Bir film şeridi gibi akarken
gözlerimden
sonnefes!
Ahh ab-ı hayat / sen derininde tinimin
ve sen uyu rahat
bir küçük parıltısı yıldızların
aşklarından bezmiş valde sultan
aşkından yılgın ve ağırlığı senelerin
düş bir, düşman bir
h(g)ecenin çocuklarıydı yıkılası gecenin koynunda
dişbir yaşbir / ve ancak yoldaş bir
gelgör ki alıp başını gitmekte!
Yetiş ki tutasın
tut ki yakasından
tut ki aklından geçiremediğindi
tut ki birbaşına beceremediğindi
tut ki elinde kalanın...
ufukta şişirmiş yanaklarını
gidiyor bir kadırga
bir kürek do.
bir kürek la . bir kürek do.
bir kürek la.
Haydin forsa!
Uzaktan bir dost seslenişiydi
bakışın
öyle derin ve öyle yaralayan..




Bir bulutun ardında gözlerim.
Hayat buncasına cömert / aşk buncasına acımasız.
Gel gör ki yürek atmakta
bir vuruş do.bir vuruş la.
bir vuruş do.bir vuruş la.
Son notası söylenmemiş senfoninin
ince çizgileriydik, enine ve gölgelerimiz güneşi tutan...




    Nihat POLAT

Mart 1999 / İstanbul