UÇ UÇ GÜNEŞİM

                  
Oğlan yakasına
Uğur böceği takmıştı
Uç diyordu uç'u yordu
Oğlan yakasına uğur böceği takmıştı
Noktaları onu
yalnız bırakmıştı.




Vardı bir uç uç'çuya
derdin anlattı
anlattı noktalarının olmadığını
güldü uç uç'çu;
-bre evlat... dedi
yeşili var uymaz kızıla
ve lakin 
böyle de hoş hayat olmalı
varsın hiçbir an
bulamasın nokta hayatta




Oğlan yakasına uğur böceği  takmıştı
kardan virgülleri vardı  lapa lapa
ak güneşlerden 
tutam tutam
konmakta yakasına




Oğlan yakasına uç uç
güneşler takmıştı
şavkı vurur alnına...




    Nihat POLAT

Kasım 1996 / İstanbul