Henüz 20’ sinde yağız bir delikanlıydı
Mert’ti, sevecen bir yanı vardı
Vatan borcudur dedi çıktı yola
Hayaliydi , elinde kınalarla teslim olmak
Asker ocağına
Ağrı’ya yolcuydu şafakla.
Son gecesi , felekten bir gece olsun istedi
Bir başına seyretti Boğaz'ın güzelliğini
Ensesine yapışan ellerle irkildi
Saçı sakalına karışmış bir divane
Öyle çelimsiz de değil , güçlü kuvvetli.
İte kaka çekti ücra bir köşeye
Ya paran , ya canın diye dayadı bıçağı göğsüne
Verir mi babasının emaneti emekli maaşını
Düşünmeden sapladı bıçağı
Düşünemedi o kör bıçağın bir can alacağını.
Şafakla yolcuydu kışlaya
Nezaretin ardından koğuş çıktı karşısına
Söylemediler babasının bu acıya yenildiğini
Söyleyemediler onun dünyadan göç ettiğini.
Gözü yaşlı anacığı hakkını helal eder miydi
Büzüldü dudakları , bir çocuk gibi
Koyuverdi gözyaşı selini
Delikanlıydı, çığırından çıkmıştı hayalleri.
Sudan bir sebeple hüküm giydi
Dar geldi koğuşun sessizliği
Daha bir körükledi emektar sazların sesi
Vatanım dedi , kışla dedi ; Koğuşları inletti
Belindeki kemerle çekti son çizgiyi.
Yolcuydu şafakla Ağrı’ya
Yeşil bir tabutla geldi kışlaya
Vasiyet yazmış ;
Götürün diye asker ocağına
Ağrı’da dikili bir taş var
Kışlanın hemen yanı başında...
Nilgün KULA
