BAŞKENTTE GECENİN YARISINDA

Buğulu bu başkent gecesinin
Çiğ düşmüş caddesinde
Puslu sokak lambasının 
Hüzünlü ışıltısı düştü gözlerime


 
Yalnızca seni düşündüm bitimsiz gece boyunca
Mazim yeniden can buldu hafızamda
Yanına gelirken kaldırıma emanet bıraktığım 
yalnızlığım  seslendi köşe başında
Ve bebekçe söylentilerin  uğultusu yankılandı kulağımda
Uçurum gibi çekti beni sensizlik duygusu
Bulamadım kendi yolumu
Düşüncem yollarca uzadı
Aslında bütün adımlar 
sancılı bir umutsuzluğa yolculuktu
Ve bir şiir takıldı dudağıma 
gecenin yarısında
Başıboş bu başkent sokağında


 
“Sen bana yabancı
Ben bana yalancı
Elimde cehennem kılıcı
Bu sinsice ceza bilmem kaçıncı”


 
Acı kör bir pusuya kurulmuş haince tuzaktı
Seni bana getirecek tozlu yol ise cennet kadar uzaktı
İçimde devleşen karınca sessizliğini
gözyaşımın çığlığı uyandırmaya yetmedi 


 
Sabrımı ucu ucuna ekleyip
Bu cinnet geceme bir neden bir cevap aradım
Gönül bulmacamda
eksik olan sadece tek sözcük vardı
O da gül  dudağında tutsaktı


 
Yalnızlık acının kırbacı oldu
buz misali soğuk bu otel odasında
Özleminle açıldı uykusuz  kirpiklerim
Usulca bir yangın sardı bedenimi
alevler içinde titredim
Çırılçıplak yalnızlığımla
Avucumda tek damla mutluluk umudu
Öylece  seni bekledim


 
Sense hep başka dünyanın papatya falında yaşadın
Kupa kızıydı uğurun
İki katlı evinin
üst katında saklıydı unutmaya çalıştığın gönül vurgunun
Belki de kendince çok mutluydun


 
Başucumda teninin o çocuksu kokusu
Aklımda suya inen  ceylanın korkusu
Bunca şeye rağmen
Kalkıp sana gelmek istedi canım gecenin  yarısı
Önce ince bir telaş başladı ruhumda
Sonra umutsuz acı dolu gelgitler duygularımda
Cam kırıkları gibi paramparça oldu 
hayallerim  yastığımda
Yenildim gözyaşıma
Ağladım...gecenin yarısında
Başkent’te...
Bir yolcu odasında...

NEDİM SAATCİOĞLU