HOŞ GELDİN
  
Hoş geldin, kadınım benim, hoş geldin. 
Yorulmuşsundur; 
nasıl etsem de yıkasam ayacıklarını, 
ne gül suyum, ne gümüş leğenim var. 
Susamışsındır; 
buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim. 
Acıkmışındır; 
sana beyaz keten örtülü sofralar kuramam 
memleket gibi esir ve yoksuldur odam. 



Hoş geldin, kadınım benim, hoş geldin! 
Ayağını bastın odama 
kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi. 
Güldün, 
güller açıldı penceremin demirlerinde. 
Ağladın, 
avuçlarıma döküldü inciler;
gönlüm gibi zengin, 
hürriyet gibi aydınlık oldu odam.
Hoş geldin, kadınım benim, hoş geldin...

1948

 Nâzım Hikmet Ran
 ( 1902  - 1963 ) 



Nâzım Hikmet, Bütün Şiirleri,  S. 916x