GURBET TÜRKÜSÜ
  
- Akdeniz kıyılarından -
Herşey yabancı hissime, yalnız sen âşinâ,
Yalnız sen, ayrılıkta teselli veren bana;
Kardeş sen, anne sen, baba sen, sevgi, neş’e sen.
Sensin bu gurbet ufkunu rengiyle süsleyen.
Ey sinesinde doğduğum eşsiz, ılık deniz,
Bilmem bilir misin? Acı şey ayrılık, Deniz!



Artık yeter, yeter sonu gelsin bu gurbetin,
Gönlümde ıztırabını duydukça hasretin,
Ufkun dumanlı dağları yükseldi karşıma,
Üstümde bir tavan gibi alçaldı, bak, semâ.
Çağlar içimde daveti meçhul ufukların,
Hasretli yolların, uzayan yolculukların...



Ey yol hazırlığıyla sabırsızlanan gemi,
Sen bâri anla derdimi, üzgün düşüncemi,
Al, durmadan götür beni sonsuz denizlere,
Mehtabı, fecri, akşamı bambaşka bir yere...

 Munis Faik Ozansoy 
( 1911 - 1975 )




Hayal Ettiğim Gibi, S. 33-34