GAZELLER - I -
  
GAZEL I

Pek yaman bir âfetin düştüm efendim dâmına,
Servler reşk etse şâyandır zarif endâmına.



Fetheder yüzlerce halkı karşıdan bir bakması,
Sanki dolmuş yıldırım, şimşek derin çeşmânına.



Rûyine mehveş demem âlemde yoktur benzerî,
Bir gazel yetmez, bütün divan gerektir nâmına.



Saf saf olmuş bekleşir yollarda hep aşıkları,
Sâde yüz sürmek dilerler pâyina, dâmânına.



Her çeşit devletten üstündür bir anlık vuslatı,
Katlanır Mûnîs onunçün intizâr eyyamına.


GAZEL II

O şuhun ismini duyduktu pek yaman diyerek
Gönül, kemendine bir düşmesin aman diyerek,



Görünce hüsnünü lâkin değişti reylerimiz
Cefaya razıyız olsun bizim heman diyerek.



Beyan-ı vasfına her gün kasideler yazdık
Gözün üzüm, yanağın gül, kaşın keman diyerek.



Bütün bir ömrü tükettik de intizarında
Sonunda aşka veda ettik el’aman diyerek.



Bugün de, Munis, avunmaktayız hayaliyle
Bir öyle âfeti sevdikti bir zaman diyerek.

 Munis Faik Ozansoy 
( 1911 - 1975 )




Hisar Dergisi - Taha Toros arşivi, TT513055