Edebiyat dünyasında Şair-i âzam ya da Dahi-i âzam adıyla da tanınan Abdülhak Hâmit Tarhan, 1852 yılında hekim ve müverrih Hayrullah Efendi'nin oğlu olarak İstanbul, Bebek'te dünyaya geldi. Bebek mahalle mektebi ve Rumelihisarı rüştiyesinden mezun oldu.

Robert Kolej'e başladığı sıralarda ağabeyi ve hocasıyla Paris'e giderek Ecole Nationale'e yazıldı. Paris’te eğlencelere katıldı, tiyatrolara gitti. Kısa süren bu eğlenceli yaşamın ardından İstanbul’a döndü. Tahran büyükelçiliğine atanan babası ile birlikte İran’a gidip üç yıl kaldı ve Farsça öğrendi.

25 yaşında Paris elçiliği II. Kâtipliği ile hariciye mesleğine girdi, bir süre İstanbul’da bulunduktan sonra Poti (1881), Golos (1882), Bombay (1883–1885) şehbenderliklerinde bulundu. 1886 yılında Londra Elçiliği Başkâtipliği’ne başladı, bu görevi, kısa aralıklarla, 1906’ya kadar devam etti.

İki yıl Lahey ve altı yıl Brüksel elçiliği yaptıktan sonra 1912 yılında azledilerek İstanbul’a döndü. Bir süre ayan üyeliğinde bulunduktan sonra siyasî bir nedenle Viyana’ya gitti, ancak Cumhuriyet’in ilânı ile yurda döndü. 1928 yılında Büyük Millet Meclisi'ne girdi.

İkinci devre Tanzimat edebiyatının en önemli simalarından biri olan Abdülhak Hâmit Tarhan'ın, şiirlerinin yanısıra çok sayıda manzum ve mensur tiyatro eseri bulunmaktadır.

12 nisan 1937 tarihinde İstanbul’da yaşama veda eden ve Zincirlikuyu Asri Mezarlığına defnedilen şairin kabri, Milli Eğitim Bakanlığı tarafından yaptırılmış olup kabir taşında ‘Ölü’ adlı kitabından alınan:

Bu taş cebînime benzer ki aynı makberdir
Dışı sükûn ile zâhir derunu mahşerdir.

mısraları ile tunçtan yapılmış bir büstü bulunmaktadır.

BAZI ESERLERİ:

Şiir:
Sahra (1879)
Makber (1885)
Ölü (1885)
Hacle (1885)
Belde (1885)
Bunlar Odur (1885)
Bâlâdan Bir Ses (1912)
Garâm (1923)
İlhâm (1913)
Vâlidem (1913)
İlhâm-ı Vatan (1916)
Yabancı Dostlar(1924)
Bütün Şiirleri Hep Yahut Hiç (İnci Ergünün, 1982) 

Piyes:
Macerâ-yı Aşk (1873)
Sabr u Sebat (1875)
İçli Kız (1875)
Duhter-i Hindû (1876)
Nesteren (manzum piyes, 1878)
Nazife (manzum piyes, 1876)
Târık yahut Endülüs Fethi (manzum piyes, 1879)
Tezer (manzum piyes,1880)
Eşber (manzum piyes,1880)
Kahbe yahut Bir Sefilenin Hasbihâli (manzum piyes,1887)
Zeyneb (manzum piyes,1918)
Liberte (manzum piyes, tefrika, 1913)
Fitnen (manzum piyes,1918)
İbn-i Musâ yahut Zâtü’l-Cemâl (manzum piyes,1917)
Abdullahü’s-Sâgir (manzum piyes1917)
Sardanapal (manzum piyes,1917)
Yâdigâr-ı Harp (1917)
Ruhlar (manzum piyes,1922)
Hâkan (manzum piyes,1935)
Arzîler (manzum piyes,1925)
Cunûn-ı Aşk yahut Mihrâce (manzum piyes,1917)
Kanûni’in Vicdan Azabı (manzum piyes, yayınlanmamıştır.)
Turhan (manzum piyes,1916)
Tayflar Geçidi (manzum piyes,1917)

ŞİİRLERİ