1920 yılında Erzincan’ın Kemaliye ilçesi, Çit Köyü'nde dünyaya gelen Enver Gökçe 1929 yılında ailesiyle birlikte Ankara'ya taşındı. İlköğrenimini Hüseyin Avni İlkokulu'nda, ortaöğrenimini Cebeci Ortaokulu ve Ankara Gazi Lisesi'nde tamamladı. Ardından Ankara Üniversitesi Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi, Türkoloji Bölümü'nü bitirdi.

1951 yılında, İstanbul Kadırga Öğrenci Yurdu'nda yöneticilik yaparken, Ceza Yasası'nın 141. maddesine aykırı eylemde bulunduğu iddiasıyla tutuklandı, 7 yıl hapis, ardından iki buçuk yıl Çorum (Sungurlu) da sürgüne mahkum edildi.

Hapis ve sürgün yıllarından sonra Ankara'ya döndü ve gazetelerde düzeltmenlik, serbest yazarlık gibi işlerde çalıştı. 1963-1966 yılları arasında, İstanbul'da Yurtlar Müdürlüğü'nde görev aldı. Daha sonra doğduğu köye çekildi, uzun yıllar kentlerden uzak yaşadı. 1977 yılında tedavi için Bulgaristan'a gidip geldikten sonra Ankara'ya yerleşti ve Pablo Neruda'dan çeviriler yaptı.

Türk şiirinde,"Acılı Kuşak" olarak anılan Toplumcu 40 Kuşağı'nın önde gelen temsilcileri arasında yer alan Enver Gökçe'nın  ilk şiiri "Köylülerime" Ankara'da çıkan bir dergide yayınlandı. Şiir ve yazıları daha sonra Yurt ve Dünya, Ant, Gün, Söz, Yağmur ve Toprak, Yeryüzü dergilerinde görüldü. Şiirlerinde yetiştiği çevrenin dil özelliklerini, halk deyişlerini kullanarak, toplumsal düzenin yozluğunu ve acılı insanlarını genellikle kısa dizeler halinde işledi.

Son günlerini  Ankara'da Seyran Bağları Huzurevi'nde geçiren şair 19 Kasım 1981 tarihinde yaşama veda etti ve Ankara Karşıyaka Mezarlığı'na defnedildi. 2008 yılında, şairin anısını yaşatmak için doğduğu yer olan Çit Köyü'nde Enver Gökçe Müzesi açılmıştır.

BAZI ESERLERİ:

Şiir:
Dost Dost İlle Kavga (1973) 
Panzerler Üstümüze Kalkar (1977) 
Şiirler (1982) 
Eğin Türküleri (1982, DTCF bitirme tezi, ölümünden sonra) 
Enver Gökçe-Bütün Şiirleri (1997)

Daha fazla bilgi için: 
www.envergokce.org

ŞİİRLERİ