DUA 
Senin ak alnından, gök gözlerinden
Önce dallar, sonra yapraklar öpsün
Eğilsin yıldızlar tutsun elinden;
Gecelerden sonra şafaklar öpsün.



Aşk diyorlar en mukaddes hayâle;
Ve sen de düşesin o sonsuz hâle.. 
Hazdan dudakların olsun bir lâle; 
Güller, karanfiller, zambaklar öpsün. 



Sende kemâl bulmuş renk, şekil, biçim 
Yaşamanın özsuyusun bir içim 
Olanca suların sağlığı için 
Seni her gün göller, ırmaklar öpsün. 



Kumral saçlarında nisan yağmuru 
Yazın, ak yüzünden gölgenin moru.. 
Ağzından en serin, hem de en duru 
Kayalardan akan kaynaklar öpsün. 



Çimenler okşasın ayaklarını, 
Çiçekler koklasın parmaklarını 
Ben öpmeden önce yanaklarını 
Varsın teller, tüller, duvaklar öpsün. 



Kıskançlık çakılı kazıktır serde; 
Bölünsün bu rüya en tatlı yerde. 
Seni canlı kullar öpmesinler de 
Kefenler sarılsın, topraklar öpsün.

Abdurrahim Karakoç
(1932 - 2012)


Bütün Şiirleri 4, Dosta Doğru, S. 26



Şiiri şairin sesinden dinlemek için tıklayınız.