KÖŞELİ VE KÖPEK

Benim sürekli çıplak ruhum üşüyor sürekli Bedenim dikenleri kanatıyor kanatlanıyor bedenim Taşın özünde oturuyorum gözünüzden anlıyorum Bağ diye aklımı bozuyorum, şırasından aşk oluyor Ve adımı sürüyorum ortaya aşk diye aşk diye

Tezgâhlarında muhabbet tellallarının adım geçiyor Yok satıyorum kendimi ticaretten anlamam ama Benim sürekli çıplak ruhum, sırlarını satıyorum Hayat, hayat bulanık bir su cenazemi yıkıyorum Beton camilerin altından bir Hitit tapınağı çıkıyorum

Taşın özünde yatıyorum geçmiş elbet gelecek Bedenim aşk damlıyor duman duman oluyorum Geceyi aklıma katıyorum katıyorum ya bozuluyor Sicili bozuk bir memur rüşvet alıyor ruhumu Bilmiyor muyum sahte sahte umut kokuyorum

Bilmiyor muyum sahte sahte umut kokuyorum Ama o bilmiyor kimse bilmiyor yok satıyorum Üçe beşe umut bağlamış o bilmiyor ve kimse Ticaretten anlamam bunu sana da anlatamam Üçe beşe umut bağlamış kimseye, dağlıya da kentliye de

Çişi gelmiş garsondan sahte servis yapılmış hayat Bakın gözünüz dalıyor yani gelecek elbet geçecek Göçebe kokuyor hayat, kirli deniz; gül kokmuyor Bilmiyor muyum akıl tasımın dibinde tortusu kalmış Yadsıyor muyum bu hayat için harcadım mermilerimi

Bir mermi daha saklıyorum dilimin zulasında dilimin Bunu da sana saklıyorum, sana kirli deniz yosunu Yüreğim parçalanıyor saklıyor muyum ama bu sana Adresimi ve telefonumu çiziyorum efkârınızdan İzbe izbe kokuyorum her solukta ne geçmiş ne gelecek

Var mıydım, çarşambaları köşeli, pazarları köpek ...

Muammer KARADAŞ

 




ŞİİR PARKI