İSTANBUL IŞIK IŞIK
İstanbul rüzgâr rüzgâr sevdiğim
Kâh bir lodos, denizlerden esen
Ilık mı ılık.
Kâh ustura gibi deli poyraz
Bırak saçlarını rüzgârlarına İstanbul'un
Bu şehirde aşksız ve rüzgârsız yaşanmaz.
İstanbul bulut bulut sevdiğim
Kimi beyaz mı beyaz
İnce gül gibi
Kimi katran misali kapkara
Bulutları da insanlarına benzer İstanbul'un
inanma sevdiğim inanma bulutlara.
İstanbul yağmur yağmur sevdiğim
Kâh ince ince
Kâh bardaktan boşanırcasına
Hele bir yağmur yağmaya görsün
Ölürcesine yaşanır bu şehirde sevdiğim
Ve bir gün ölünür yaşanırcasına.
İstanbul deniz deniz sevdiğim
Bir çakır mavi
Bir camgöbeği tuzlu su
Üstünde irili ufaklı tekneler
Kayıklar, yelkenliler, mavnalar
Kalleştir denizleri İstanbul'un sevdiğim
İstanbul kadar.
İstanbul kadeh kadeh sevdiğim
İçtikçe içesi gelir insanın
Sarhoşluğu tutuşup yanmaya benzer
Ve bir gölgedir yalnızlık meyhanelerinde
Seninle dolaşır, seninle gezer
İstanbul şarkı şarkı sevdiğim
Üsküdar'a gidersin hava güneşli
Beklersin ada sahillerinde yağmur yağar
Her dakika depreştirir derdini
Köhne gramofonlar, eski plaklar
Nice güzeller, nice şairler görmüş
Artık kanıksamış dertlerimizi
İstanbul her şeye alışık sevdiğim
Yine de bütün mihnetleri bir yana
Sen yaşadıkça İstanbul ışık ışık sevdiğim.
ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN
Şiir Denizi 1, S. 450-451
|
