İSİMSİZ

Belki korkuydu ,
Gözlerimde ki
Gözlerinle ilk karşılaştığımda .
Belki karşı koyma ,
Benim olanı
Benden almana .
Düşüncelerim benimdi ,
Okuduğunda teker teker .
İç dünyam da ,
Ben benimleydim
İzinsiz dalıverdiğinde .
Sessizliğimle yalvardığımda
Gözlerine
Sorguya çektiler beni .
Evetler arasında boğulurken hayırlarım
İndiğim trene binmek için arkamı döndüm , Yürümeye başladım ,
Yürüyordum ama mesafeler kısalmıyordu .
Belki hataydı
Dönüp geriye bakmak .
Önce kanımı donduran bir soğuk
Sonra gözlerin
Ve güneş .....
Isıtan iliklerime kadar
Okşayan dokunmadan .
Belki korku
Belki kaçış
Ve sevgi derken ,
Güneşe ne yaklaşabilirsin ,
Ne dokunabilirsin
Yakar
Di mi ?

 
N. Mert Yücel