YOKLUĞUNUN MAVİLİĞİ

Yokluğunun maviliğinde boğulurken,
Sen siyah yalnızlıklar yaşa bensiz.
Bu gözler seni özlüyor, sessiz,
Ben, sen, geleceğimiz, tümden belirsiz…
Başımı koyduğum yastıklar,
Ellerin kadar huzurlu değil,
Başım dönüyor sevgili,
Beni saran kolların değil…
Bu mavilik gittikçe koyulaşıyor,
Derinleşiyor, soğuyor..
Karanlık yalnızlığına çekme beni,
Acılarım artıyor, nefesim daralıyor,
İçimde öyle bir yer etmişsin ki,
Boğulan sensin ben değil,
Boğduğum benim, sen değil...

H. MİNE BAHADIR