ÇOCUKLAR
  
Ve kucağında
bebeğini taşıyan bir kadın konuştu:
"Bize çocuklardan bahset."



Ve o şöyle dedi:



“Çocuklarınız, sizin çocuklarınız değildir.
Onlar, Hayat’ın kendine olan özleminin
oğulları ve kızlarıdır.



Onlar sizin aracılığınızla oldular,
ama sizden değil;
Ve sizle olsalar da, size ait değiller..



Onlara sevginizi verebilirsiniz ancak,
düşüncelerinizi değil;
Çünkü onların kendi düşünceleri olacaktır..



Onların bedenleri için bir yuva sunabilirsiniz;
ama ruhları için değil;



Çünkü onların ruhları,
yarın’ın evini mesken tutmuştur,
sizin rüyalarınızda bile
ziyaret edemiyeceğiniz..



Onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz;
ama onların sizin gibi olmaları için değil..



Çünkü hayat ne geri sarar,
ne de dünde oyalanır..



Sizler, yaşayan oklar olarak

çocuklarınızı ileriye fırlatan yaylarsınız..



Yayı kullanan, sonsuzluğun içindeki
hedef noktasını görür ve
bütün gücüyle sizi gerer ki,
okları hızla uzaklara erişebilsin.



Okçunun elleri altında sevinçle eğilin,
Çünkü o, uçan okları olduğu kadar,
sarsılmaz yayları da çok sever.."

 Halil Cibran
( 1883 - 1931 )



( Lübnan - Amerika Birleşik Devletleri ) 



Çeviri: Mesut Küçükoğlu




Ermiş, S. 19-20



Bu şiiri sesli izlemek için tıklayınız.








ÇOCUKLARINIZ
  
Çocuklar sizin çocuklarınız değil,
Onlar kendi yolunu izleyen
'hayat'ın oğulları ve kızları.
Sizin aracılığınızla geldiler
ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller
Onlara sevginizi verebilirsiniz,
düşüncelerinizi değil
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz, ruhlarını değil
Çünkü ruhlar yarındadır.
Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz
ama sakın onları
Kendiniz gibi olmaya zorlamayın
Çünkü hayat geriye dönmez
dünle de bir alışverişi yoktur.
Siz yaysınız, çocuklarınız ise
sizden çok ilerilere atılmış oklar.
Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür
Ve o yüce gücü ile yayı eğerek
okun uzaklara uçmasını sağlar.
Okçunun önünde kıvançla eğilin
Çünkü okçu, uzaklara giden oku sevdiği kadar
Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.

 Halil Cibran
( 1883 - 1931 )






Sufi Öykü, S. 11





Bu şiiri sesli izlemek için tıklayınız.