- ŞİİRLER -


İTFAİYECİ

İpim, baltam belimde,
Uzun kancam elimde,
Borazanım dilimde,
İtfaiyeciyim ben.



Sarsa yangın bir evi,
Görürüm ben o devi,
Söndürürüm alevi,
İtfaiyeciyim ben.



Terkos'um var, kuyum var,
Kova kova suyum var,
Tezcanlı bir huyum var,
İtfaiyeciyim ben.



Merdivene çıkarım,
Hortumla su sıkarım,
Yanan yeri yıkarım,
İtfaiyeciyim ben...

İ. Hakkı Sunat



İTFAİYE

Çevrildi sıfır sıfır,
Bir ses geldi: Çabuk, yangın!
Arazözler hazırlandı,
Dan dan! dedi sesi çanın.



Çatısından alev almış,
Eski bir köşk kavruluyor,
Çatır çatır çatırdayan,
Duvar tavan devriliyor.



Pencerede bir anne var,
"Yavrum, yavrum!.."diye ağlar.
Çılgın gibi bağırırken,
Yıkılır kalın duvarlar.



Arazözler yetişince,
Hortumlar sıktı suyu,
Harcandı hep birer birer,
Sarnıç, depo, havuz, kuyu.



Bir tarafta can pazarı,
Her tarafı sarmış alev,
Bir de genişlerse yangın,
Korku dolaşır ev ev.



Yangın için dikkatli ol,
Kibrit yakma, çakmak çakma,
Tutuşturma kağıt mağıt,
Karşısına geçip bakma.



Bir kıvılcım yangın demek,
Yangın ise bir felaket,
Elde değil olmaması,
İtfaiye var bereket ...

Mümtaz Zeki Taşkın