- ŞİİRLER -


ÇANAKKALE GEÇİLMEZ!

O gün kana boyandı Çanakkale Boğazı,      
Yeri göğü inletti askerimin avazı. 



Dört taraftan saldırdı düşman delicesine, 
Şarapneller saplandı Mehmetçiğin göğsüne 



Türk’e karşı kin kustu, beraber oldu cihan, 
Damla damla gözyaşı döktü yere asuman. 



Allah’ın askerleri melekler yere indi, 
Hakk’a kavuşan erler kanatlarına bindi. 



Bir lodos fırtınası zaferden haber verdi, 
Dengeler değişince, arttı kâfirin derdi. 



On sekiz Mart’ta sular kan gölüne dönmüştü, 
Zâlimin balonları gün doğmadan sönmüştü. 



Ertuğrul tabyasından ateş yükseliyordu, 
Ceddin iman güneşi aydınlatıyor yurdu. 



Seddülbahir’de akan kan gövdeyi götürdü, 
Bu çile nöbetleri hem gün, hem gece sürdü. 



Conkbayırı’nda yazdı Mustafa Kemal destan, 
Coğrafyaya dönüştü damarlardan akan kan. 



Izdıraplara mahkûm vatanım ancak güldü, 
Düşman bataryaları soğuk suya gömüldü. 



Küfür tek bir millettir, ayrı gayrı seçilmez, 
Mehmetçik haykırıyor: “Çanakkale Geçilmez” 



İnsanlıktan nasipsiz küstah uğurlar ola! 
Hatırla bu destanı, hatırla da gel yola! 



İnancımız odur ki payidar olmaz zulüm, 
Rabbim senin yolunda bize düğündür ölüm. 



Taş ve toprak şahittir o muhteşem bozguna, 
Çok acı bir ders verdik o salyalı azgına. 



Al bayrağın altında gölgelenen askerim! 
Cennet-i Âlâ’sında bekler seni ol Kerim! 



Çanakkale içinde Hilâl, Sâlib’i ezdi, 
Türk’ün mücahitleri bir büyük destan yazdı. 



Yuvasından ayrılan artık geri dönmedi, 
Onların sâyesinde al bayrağım inmedi. 



Ey toprağın bağrına gömülen yiğit erler! 
Döktüğünüz kanlarla ulvîleşti bu yerler. 



Ey semaya taht kuran yüce, soylu er oğlu!
Duygusallıkta Kerem, yiğitlikte Köroğlu. 



Ey asırları aşıp cihana hükmeden Türk! 
Zafer kaderin olsun Rabbine şükreden Türk! 

M. Nihat MALKOÇ 



BİR YOLCUYA

Dur yolcu! bilmeden gelip bastığın 
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir. 
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın 
Bir vatan kalbinin attığı yerdir. 
  


Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda, 
Gördüğün bu tümsek, Anadolu'nda, 
İstiklal uğrunda, namus yolunda 
Can veren Mehmet'in yattığı yerdir. 
 


Bu tümsek, koparken büyük zelzele, 
Son vatan parçası geçerken ele, 
Mehmed'in düşmanı boğduğu sele 
Mübarek kanının akıttığı yerdir. 
  


Düşün ki, haşrolan (*) kan, kemik, etin 
Yaptığı bu tümsek, amansız çetin. 
Bir harbin sonunda bütün milletin 
Hürriyet zevkini tattığı yerdir... 

Necmettin Halil ONAN

(*) Haşrolmak: Toplanmak, bir araya gelmek.



ÇANAKKALE DESTANI

Yıl 1915, 
18'indeyiz Martın. 
Kendine gel biraz! 
Pek tekin değildi Çanakkale'nin suyu, 
Geçilmez bu boğaz. 
Geçilmez bu boğaz.. 
Bizi, 
Ne topun yıldırır, 
Ne kurşunun. 
Çünkü artık 
Başladı cengimiz. 
Er meydanında bulunmaz dengimiz. 
Sen misin Mustafa Kemal'im ileri diyen? 
İşte fırladık siperden. 
Sırtına yüklenmiş kahraman 
Seyit 276 kiloluk mermiyi, 
Koşuyor bataryasına ateşler içinden. 
Bu mermi denizlere gömecek Elizabet'i, Buvet'i.
Yanıyor bugün Anafartalar yanıyor, 
Denizler yanıyor, 
Dağlar yanıyor. 
Zafer bizimdir artık 
Düşman zırhlıları batıyor. 
Türk'üm, 
Muzaffer olarak doğmuşuz bir kere. 
Bir karış toprak uğruna kimimiz şehit oluruz. 
Kimimiz gazi. 
Hiç değişmez bu yazı. 
Dünyada her yer geçilir belki 
Lâkin geçilmez Çanakkale Boğazı...

Fahri ERSAVAŞ



MEHMETÇİK

Elinde sancakla koşup ileri,
Düşman saflarına girdi Mehmetçik,
Öldü de yolundan dönmedi geri,
Gönlünü zafere verdi Mehmetçik .



Toz toprak alevler içinde koşup,
İmanla kükreyip, imanla coşup,
Keskin kılıcıyla siperler aşıp,
Düşmanı yerlere serdi Mehmetçik.



Allah Allah deyip yurdu anarak,
Kalbinde hürriyet aşkı yanarak,
Başında sancağı dalgalanarak,
Şanlı zaferlere erdi Mehmetçik...

A. Osman ATAK



Mehmet Akif Ersoy'un 
 Çanakkale Şehitleri'ne şiiri için tıklayın..