GEL

Bak, 
Yine birileri ölüyor müezzinin sesinde 
Ölüyor günler gecelere yağarak 
Bir çığlık çağlıyor avaz avaz
Kanıyor kopartılmış martı akları kıskıvrak
Çekiştiriyor belalar sevdanı sevdamdan 
Öylesine tütüyor sancılar
Öylesine tutuyor vurgunu usumun
Uslanmıyorum


 
Gel!
Allah aşkına gel


 
Çırpınışlar düştü resimlerden bulut bulut
Mevsimlerin dibi tuttu, bilmiyorsun
Tokmağında ezildi saçlarım mehter davulunun
Açmazlara takıldı tenlerim
Biraz da yıldız kopardılar
Güneşsiz...
Delirdi hasretim


 
Gel!
Allah aşkına Gel


 
Diyorum ki ben
Üflemesen
Hani diyorum, üşümese yalnızlığım
Bir de çığlar gelmese üstüme üstüme
Hani yetse çığlığım
Kokun düşse sesime geçmiş zamanlardan
Hani bir geliversen 
Ağlayabilirim o zaman


 
Şiirler ters yüz oldu
Ondalık kesir gibi hasretin sonsuzluğu 
Yalnızca gereksiz gürültüsü kaldı yalnızlığın 
Sevgini duyamıyorum 
Gel!
Allah aşkına gel


 
Bak;
Durdurdum tüm saatleri
Geceyi de günü de kandırdım
Şampiyonası var felaketimin
Sensizim.
İşte! En felaket benim. 
Daha ne desem 
Daha nasıl söylesem 
Kar ruhumu karlara karalara
Gerçi karalar bağlamışım, çoktan...
Sanki bilmiyor musun? 


 
Vur bedenimi bedenine
Vurdukça isyanlarım savrulsun
Ben vurgunum sana çoktan 
Sanki bilmiyor musun? 
 

 
Kurulmuş yay gibi kışlar 
Kıştan kışa yazsız sıçrayan yanlışlar
Yabani ot bağlamış tarlalarını baharın
İşte sensiz ben, öylesi bir baharım  


 
Gel.. Allah aşkına gel 
Bu kez birlikte 
Bu  kez hepten kavuşmaya ağlayalım. 


 
Dağ başlarında,
Uçlarında uçurumların 
Öyle görmez, öyle kör gözlerim. 
Ve o kadar zifiri karasında yolların
Amansız imansız yalnızım. 


 
Gel!
Allah aşkına gel 


 
Ayrılmışım senden, çok ayrılmışım, 
Feryat feryat ayrılığım 
Gölgesiz günlerim ağlıyorsa
Dalım olur musun? 
Yıldızsız gecelerdeyse göz yaşlarım 
Bana ışık yanar mısın? 
Sahi bilebilsen, anlatabilse sensizliği şiirlerim
Gelir misin?

GÜLSÜM GÜVEN


30.06.2001