SEVGİ DUVARI 
  
Sen miydin o, yalnızlığım mıydı yoksa
Kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi.
Dilimizde akşamdan kalma bir küfür,
Salonlar, piyasalar, sanat-sevicileri.
Derdim günüm insan arasına çıkarmaktı seni,
Yakanda bir amonyak çiçeği.
Yalnızlığım benim, sidikli kontesim,
Ne kadar rezil olursak, o kadar iyi.



Kumkapı meyhanelerine dadandık,
Önümüzde Altınbaş, Altın Zincir, fasulye pilakisi,
Ardımızda görevliler, ekipler, Hızır Paşalar,
Sabahları açıklarda bulurlardı leşimi.
Öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri,
Çöpçülerin elleriyle okşardım seni.
Yalnızlığım benim, süpürge saçlım,
Ne kadar kötü kokarsak, o kadar iyi.



Baktım gökte bir kırmızı bir uçak,
Bol çelik, bol yıldız, bol insan.
Bir gece Sevgi Duvarını aştık,
Düştüğüm yer öyle açık, öyle seçik ki.
Başucumda bi sen varsın, bi de evren.
Saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
Yalnızlığım benim, çoğul türkülerim,
Ne kadar yalansız yaşarsak, o kadar iyi...

Can Yücel
 ( 1926  - 1999 )




Bütün Eserleri 1, S. 78


Bu şiiri şairin sesinden dinlemek için tıklayınız.