SENİNLE
  
Yüzünü saklamak ne verir sana?
Madem ki benimsin, bir sesin yetmez.
Seninle, dört mevsim böyle yan yana
Yürürüz, koşarız, aşk yolu bitmez.



Ben çiçek, sen özsu, bütün dallarda;
Ben dalga, sen kuğu, yeşil göllerde;
Ben Mecnun, sen Leyla, kızgın çöllerde,
Yürürüz, koşarız, aşk yolu bitmez.



Biz kanatsız uçan garip kuşlarız
Acıkınca ufukları dişleriz
Yolculuğa gün doğmadan başlarız
Yürürüz, koşarız, aşk yolu bitmez.



Ses sese değince can bir porselen
Yazgımda en kutsal bir nakışsın sen
Dur-durak bilmeden, hiç dinlenmeden
Yürürüz, koşarız, aşk yolu bitmez.



Bitmesi gerekmez, bitmesin varsın,
Gönlümüzü hep bu sevda aparsın...
Ne zaman yetişir, ne deli kurşun
Yürürüz, koşarız, aşk yolu bitmez.



Seninle yağmurda, tipide, karda;
Çimenli yollarda, taşlı yollarda;
Seninle ben türlü türlü hallerde
Yürürüz, koşarız, aşk yolu bitmez.



Dost, senin edanda hep güller açar;
Gül derimi gönlüm enginden uçar
Yaklaştıkça menzil daha çok kaçar
Yürürüz, koşarız, aşk yolu bitmez.

Bahaeddin Karakoç
( 1930 - 2018 )


İlk Yazda, S. 67