BANDIRMA VAPURU


Ben Bandırma Vapuru
Esme rüzgâr esme, halim perişan
Mustafa Kemal'im güvertede
Ben Karadeniz'de dalgalarla boğuşan
Küçük köhne bir tekne
Baştan ayağa dek iman dolu
Bu hasretlik daha ne kadar uzar
Uçmak isterdim Samsun'a doğru
Bakışlarım kararır, gözlerim dolar.



Ben Bandırma Vapuru
Karadenizde küçük köhne bir tekne
Yağma yağmur, esme rüzgâr
Yolumu bekler Anadolu
Gümüş dere durmaz akar
Mustafa Kemal'im güvertede
Dayamış alnını ufka bakar.



Ben Bandırma Vapuru
Var git başımdan Karadeniz
Bu gece efkârım var
N'oldu ey gönül n'oldu
Gümüş dere durmaz ağlar
Kan ağlar altmış üç ilimiz
Kan ağlar Anadolu...



Ben Bandırma Vapuru
Mustafa Kemal'im güvertede
Kaputuna bürünmüş
Bakışlarında kararlılık, saçlarında rüzgâr
Yıldızlar geçiyor alnından
Uzak zaferlerin şavkı vurmuş yüzüne
Mete'ler, Bumin'ler, Kutluk'lar
Sıyrılıp Altay dağlarından 
Ona doğru yürümüş



Ben Bandırma Vapuru
Duyarım sesler gelir Anadolu’dan
Samsun'a doğru
Bir şey var gecenin içinde
Rüzgârlarla karanlıklarla dağılan
Bir şey var gecenin içinde
Mustafa Kemal'in sevinciyle ağaran.



Ben Bandırma Vapuru
Var git başımdan Karadeniz
Mustafa Kemal’im güvertede
Duman duman gülüyor uzaktan Anadolu
Gökler gibi, denizler gibi susar yüreğimiz
Ardahan’dan Edirne’ye kadar
Kan ağlar Türkiye'miz
Kundakta bebekler ağlar
Yatakta nineler ağlar
Yolundan dönersek kahpeyiz
Atam andımız var.



Ben Bandırma Vapuru
Mustafa Kemal’im güvertede
Deniz yorgun duruyor Samsun önlerindeyiz
Dalgaların üstünde alı al, moru mor bir güneş doğar
Hiç bir zaman bu kadar ağarmadı bu deniz
Ortalık aydınlık içinde
Gümüş dere durmaz akar
Karanlık günleri geride bıraktık
On dokuz mayıs, mayısın on dokuzu
Hiç bir kuvvet bükemez artık
Kolumuzu.


~ Mesut TARCAN ~



Atatürk Şiirleri, TDK, B. Necatigil, S. 166-168


Şiiri seçen : Fatma Köse