ATATÜRK’ÜN ÖLÜMÜ


Dokuz yüz otuz sekiz yılının Kasım ayı,
Bir matem sardı yurdu, hattâ bütün dünyayı.
Ölmüş dediler Ata, ne olur sağ olsaydı
Her sabah güneşle birlikte o da doğsaydı. 
 


Şehirde hep caddeler sel gibi insan dolu,
Bir tabut ilerliyor, şeref dolu, şan dolu.
Denizlerde, yollarda, havalarda, karada,
Eşsiz tören yapıldı İstanbul, Ankara’da. 
 


Sanmayın arkasından sade Türk ağlıyordu,
Dünya derdine düşmüş, peşinden çağlıyordu.
Düşmanların elinden yurdu kurtardı O,
Sıra sıra inkılâplar başlatandı O, 
 


Bugün, yarın, öbür gün, tarihte her büyük gün,
Bu yurtta her ne varsa, Atatürk’tür gördüğün,
Ölüm olur mu ona, içimizde yandıkça,
Şafaklarda al sancak böyle dalgalandıkça.


~ Zeki OZAN ~



Her Yönüyle Atatürk, S. 323