O ÖLMEDİ!


Tanrı ölmez, o dilerse görünür bir müddet,
Kaybolunca onu kalbinde bulur her millet.



Biliyormuş kaderin cilvesini evvelce,
Bütün ecrâm-ı sema yasla büründü o gece.



Yaklaşan bir acı önce güneşi korkuttu,
Ay tutuldu diyemem gökyüzü matem tuttu.



Ata geçti ebedin mevki-i müstahkemine
Bir direktif veriyor arza, beşer âlemine!



Bize ilham ile isal ediyor her haberi,
Ki onun kudret-i külliyye, emirber neferi.



Bağladı dâr-ı fenanın ebede telsizini,
Güdelim açtığı yollardan mübarek izini



Atatürk’ün beşere sunduğu peymânı budur:
Atatürk’e inananlar er olur, sulhu korur!
                               

~ Neyzen Tevfik KOLAYLI ~



Azâb-ı Mukaddes, S. 180