AİLE - AKRABALAR Çama çıkan keçinin çama çıkan oğlağı olur. Halam, emmim, dayım, hepsinden almışım payım. Akraba ile ye, iç, alışveriş etme. Akrep etmez akrabanın akrabaya ettiğini. Kardeş kardeşin ne öldüğünü, ne onduğunu ister. Kardeş kardeşi bıçaklamış, dönmüş kucaklamış. Kanlım olsun, kardeşim olsun. Kardeş iyi birşey olsaydı, Allah bir tane de kendine yaratırdı. Kuzguna yavrusu anka görünür. Kirpi de yavrusunu "kadife tüylü balam" diye sever. Evlat insanı var sever, koca insanı sağ sever. Kızım sana söylüyorum, gelinim sen anla. Göç yokuşa dayandı, gelin yeni uyandı. Gelin ocağa geçti, ocak bucağa geçti Sacım uydu unum tükendi, kocam uydu ömrüm tükendi. Geçinmeyene dokuz koca, okumayana dokuz hoca az gelir. Kadın eşik dibinde değil beşik dibinde belli olur. Gönül düştü kediye, kedi döndü duduya. Var yiğidin gencine, hergün gönlün incine, Var yiğidin kartına, çık bağrının tahtına. Kıza kocan çirkin demişler, babam evinde o da yoktu demiş. Koca çok iyi birşey olsaydı adını " gül gonca " koyarlardı. Baba ekmeği, meydan ekmeği Koca ekmeği harman ekmeği Evlat ekmeği zindan ekmeği Ele karışmak, yere karışmak. Armut dibine düşer. Mum dibine ışık vermez.