HİKMET 8 

İşte Ben!
  
Pazartesi sabah erken yere girdim.
Mustafa’ya matem tutup ben yere girdim.
Altmış üç yaş sünnettir, işitip bildim.
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Yeryüzünde dostlarım matem tuttu.
Tüm âlem "Sultanım!” deyip nara attı.
Hakk’ı bulan gerçek sûfi kanlar yuttu.
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Elvedayla yer altına bastım ayak,
Gün yüzünü nefsime harâm kılarak,
Zikredip yalnız yanıp, yalnız olarak,
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



"Taha” okudum gece gündüz kâim oldum,
Gece namaz, gündüzleri sâim oldum.
Bu hâl üzre yer altında dâim oldum,
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Altmış gece, altmış gündüz, bir kez taam,
Sabaha dek namaz kılıp, bir kez selâm,
Altmış üçte oldu ömrüm elhak tamam,
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Hak Mustafa ruhu gelip imam oldu.
Tüm melekler yer altında köle oldu.
Çok ağladım, Resulullah nimet verdi.
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Leyl-i Mirâç; "Gözüm nuru evlat!” dedi.
Elim tutup; "Ümmetimsin Ümmet!” dedi.
"Sünnetimi sıkı tut, gönül ver!” dedi.
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Kıyamette yolsuz kalsan yol veririm,
Muhammed der ; " Arar isen el veririm.”
Evladım der, cennetine yol veririm,
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Ey dostlar bu sözü duydum şevkim arttı.
"Ümmet!” dedi, içim dışım nura battı.
Nuru yayıp, Hak cemâlin lütfetti.
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Cemâlini gördüm, ruhum arşa kondu.
Musa gibi varlığım tutuştu yandı.
Mecnûn gibi eş ve dosttan kaçıp saklandı.
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Yer altında çok eziyet, zorluk çektim,
Yastık döşek taştan yapıp, mihnet çektim,
Ey dostlarım! Bu dünyada, elem çektim,
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Böyle zorluk çekmeyince vusul olmaz,
Hizmet ehli olmadan dertler kalkmaz,
Cânı Hakk’a vermedikçe kemâl bulmaz,
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Nefsimden geçerek, yer altına girdim,
Gözüm açtım Mustafa’yı hazır gördüm,
Âsi olan ümmetlerin hâlin sordum,
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



"Ey evladım! Benden sorsan hani ümmet?”
"Ümmet” dedi göğsüm dolu elem, hasret.
"Ümmetim adına çektim, Hakk’tan külfet”,
Mustafa’ya hasret duyup, ben yere girdim.



"Her cuma günâhların, affet ümmetim!”
İşte geldim Ya Muhammed! Sana ülfetim.
"Rabbim affet! Ağladım, secde eyledim.
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



"Cuma günü affetsen, ümmetin günâhını.”
Ya Muhammed! Yol göster, şaşırtmasın râhını.
Ümmetlerin ne yapar Ahmed senin?
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



"Ben melekten hayâ ettim, Ey Ümmetim!”
Yaradan’dan korkmaz mısın, himmetsizim!
Gece yatmadan taat et, hoş devletim,
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Yer altına iradesiz girdim dostlar,
"Âmin!” deyin âl ve ashab, çehâr-yâr.
Ümmetin günâhın affet, Ey Perverdigâr!
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.



Hoca Ahmed sözümü, defter sâniden dedim,
İki cihân nimetin, mey u meze eyledim.
Ölmeden cân acısın gördüm, zehrini tattım,
Mustafa’ya matem tutup, ben yere girdim.

Ahmet Yesevî
( 1093 - 1166 )


( Kazakistan )


 Türkiye Türkçesine aktaran: Musa Uzunkaya




Hoca Ahmed Yesevi Külliyatı, S. 111-114