ANNELER GÜNÜYMÜŞ 
  
Pancurları dövdü tüm gece yağmur, 
şafakla açtım: dupduruydu gök. 
Çektim içime güllerin kokusunu, 
çoktan kesilmişti karşı koruluk, 
yine de bekledim bülbül sesini. 



Kim bildi ki sözlerin imlemini? 
Gözaltında olduğumuz koğuşta, 
Son firarda da enselenen Mansûr 
şöyle demişti sıtma nöbetinde: 
'nerde benim eski nefti kaputum?' 



Unutmam, Hazirandan gün almıştık, 
ürkmüştüm güllerin curnatasından;
sözleşmiştim okuldaşım Mehmet'le
sancır yüreğim hâlâ, tutuklanmış 
bana 'Cemiyetin Asılları'nı 
verdikten az sonra Gençlik Parkı'nda. 



Bugün 'Anneler Günü'ymüş. Yıl olmuş 
şuramda pıhtılaşan yara. Bir gül 
aldım, zifirî çingene kızından; 
savurdum komşu köşkün terk edilmiş 
bahçesine. 'Yeşert' dedim "her yeri".

Ahmet Oktay
( 1933 - 2016 )
 
Kaç Kişiyiz Kendimizde:
1963-2007, 1. Cilt, S. 493



Bu şiirin bir bölümünü sesli izlemek için tıklayınız.